yaşamözüm_URAS'ım

yaşamözüm_URAS'ım
gülüşün en büyük hazzı verir hayatıma...

16 Şubat 2011 Çarşamba

2,5 yazısı



  
Ocak ayı itibariyle 2,5 oldu Uras...
  2,5 yaşa Şevvalin yaramaz kardeşi olarak girdi demek daha doğru olur...
  8 gece evde yoklarımda Zuhal teyzesinde konakladı ...
Ertesi günde eve gelmek istemeyince ayın yarısını orda geçirdi...
  Yarın Şevvallere gideceksin gitmek istermisinler ? Anne men ne zaman orda kalacağımlara döndü ayın sonuna doğru...
  Şevval Urası almaya gittiğimde;
  ''Kardeşimi genemi almaya geldin sen gitsene evine teyze ''
 şeklinde diyaloglarla teyze düşmanlığı haline geldi,
 beni görür görmez agresif moda bürünüyor şimdilerde...



  İyi anlaşıyorlar ...
  Şevval daha paylaşımcı olduğu için onların evinde daha mutlular birde elbette evin bahçesinin olması ...
  Başlarda oturupda oynamayı seven oğlumu kendi tarafına çekmeyi başardı oğlan çocuklarını aratmayan Şevval...

   ''genemi oturup oynuyorsun Uras hadi dışarı kaçalım '' lar yavaş yavaş benimsenip sindirildi Uras tarafından...
  Teyzesi yalnız oynadıklarını ve hiç kavga etmediklerini olaya biz dahil olunca cazgırlıkların başladığını söylüyor...




  Kahvaltıya boyama seanslarıyla başlayıp bahçeye iniyorlar ...
  Öğle yemeğini yiyip lego puzlle vs yapıyorlar tekrar iniyorlar...
 Uyku sonrasıda evde hopluyorlar...
  Çadıra top dolduruyorlar, koltuklardan sırayla çıkıp zıplayıp kayıyorlar...
Teyzesinin ardı arkası kesilmeyen oyunlarıyla çoşuyorlar mış mış mış...





  Ocak ayı bu şekilde geldi geçti...
  Elbet biraz anne evde gece yoklar zor sindirilse de çok travmatik yansımadı Uras da...
  Anne de evdeki günlerinde gezmelere boğdu Urası vicdan hesabı yaparaktan...





Şubat ayı bakıcının başlaması,
 bakıcının bir var bir yok eee o kadar da para veriyorumlar
birde abladan gece bizde kalabilirler gelince ;
açıklığa kavuşup Uras bakıcısında kalmaya başladı...

   Artısı büyükannenin eşi...Dedesiyle iyi anlaşıyorlar...
Büyükannenin evinin yanındaki park...
 Hergün düzenli sokak ziyaretleri ...
  Karşı komşu daki  küçük ablası...




Babayla durumlar sadece bir gece başbaşa kalmalarından ibaret...
Çatışmalar hala çokca...Neyseki parka beraber gitmeler iş çıkışı mutlaka bir saatte olsa en azından kapı önüne çıkarmalar biraz ortamı sakinleştirdi...






Hala ortamda baba olunca bir an ilgi kaybıyla kumanda oyuncak vs atmalar başlıyor
 kendi odana gidip ağlarmısınlar gelince;
 kısıp kuyruğu odasına ağlayıp geliyor ağlamam bitti gelebiliymiyimlerle...(babası)

'' Anlıyorum ağlıyorsun ve üzülüyorsun sen ağlayınca ben de üzülüyorum ama sen oyuncaklarını atınca ben senin ne yapmak istediğini anlayamıyorum bana anlatırmısın neden ağladığını  ne istediği eğer yapabileceğimiz birşeyse yaparız ama eğer yapamayacaksak beraber çözüm buluruz''(bendeniz bazen kurduğum cümleleri anlamakta zorlanıyorum ama pekala Uras çok iyi anlayıp bıdı bıdı ama men ama men diye iç çeke çeke anlatıyor...)


Çok evli olan çocukta şımarma alametlerinin olmasını normal karşılayıp ,
 biraz alttan alaraktan biraz da yanında olmaya çalışaraktan  kriz anlarını atlatmaya çalışıyoruz...
 
  Şu aralar sevindin mi? üzüldün mü? şeklinde soruları fazlaca..
  Ödül cezamı çok veriyoruz ki çocuğa diye düşünmüyor değilim...

Şunu bunu yapıyorlar , persantil değerleri , beslenmeme durumu vs vs hiç yazasım yok :))
     normal işte :)))
Uras mı büyüdü yoksa benmi iplemez oldum bu durumda karışık :))




Yeni gelişme 2,5 yaş itibariyle bilgisayarla tanışmış olması...

  15 tatilde karşı komşunun oğlunu pc oyununu izlerken başladı durum ...
  Hala evde sıra dizili pclerden habersiz (çalışma odamıza almıyoruz )
  Klavyeyle yazı yzamayı seviyor harflerin çoğunu tanıyor sayıları *, ", --- vs yazıp mutlu oluyor
  Özlem ablasının öğrettikleri...
  Mümkün olduğunca uzak tutuyoruz zaten 10-15 dk sonrası sıkılıyor...

Durumlar bundan ibaret...
 Bende çok olmuş yazmayalı ne yazsam diye düşünürken daldım gittim uzadık uzadı :)))





 





    

6 yorum:

didem dedi ki...

Fotograflar bir harika! Ne tatli bir cocuk bu Uras. 2,5 yas! Hem en zor, ayni zamanda en tatli, en hareketli, en yaramaz, en koklayama, opulmeye doyulmaz yas. Tadini cikar. Cabucak buyuyorlar.

bahriye-krm dedi ki...

uras çevresindekilerle ne kadar barışık...şevval,teyze,bakıcı ve onlar da kalmalar...bir an kerem'i düşündüm...ASLA kalmaz gibime geliyor...
bu arada bahçeli evin tadı da aydı güzel oluyor...küçük ama bize yetecek kadar bizim de bahçemiz var...bazen parkın yerini bile tutuyor orası kerem için...
nihal'cim yazmadan geçmek istemiyorum uras ve şevval ikilisi kardeş (hatta ikiz de olabilir) gibiler...resimler de çok tatlılar...

Deli Anne dedi ki...

Ben Uras'a imrendm Nihal.. kalabalık insan, gezdiği gördüğü yerlere baksana.. çocuklar için ideal.. Yanında arkadaşı,nazını çeken insanlar.. bence mutlu o.. bazen biz fazlaca yanlarında olduk mu skılıyorlar bence.. yoruyoruz bu kofti kafalarla onları

Nihal M. dedi ki...

didemcim evet aslında çok farklı ve çok güzel bir dönem yavan yavan konuşmalarına deli oluyorum sevmekten tabiki kendini bişey sanmalarına da gıcık oluyorum :(
bahriyecim şevval keremle yaşıt ...Evet onlarda kendilerini kardeş sanıyorlar o senin annen bu senin teyzen diye anlatmaya başlayınca bize kzıyorlar bakalım ne zaman anlayacaklar :) ahhh bizde bir bahçeli ev peşindeyiz küçücük de olsa inan çok rahatlatıyor hem çocukları hemde aileleri...
aynen deli annem aslında mutlu olmadığı yere ayağını sokmaz inatla girmiyor bazı evlere mesela teyzeye yada bakıcıya koşarak gidiyor ama işte genede ben vicdan azabı yapıyorum ... anne ditsene senler çok duyuluyor bizim evde bilen anne tavırları sıkıyor çok haklısın :)))
teşekkürler yorumlarınız için arkadaşlar...

annesininmimosu dedi ki...

ah kuzum ..çok bekledik canım bu 2,5 yaş yazısı için..senin çalışma saatlerinden sıkıntıya giriyorsun canım.ama uras mutlu halinden..bende de var.evde olmama rağmen ona yetemiyorum gibilerinden sorun çıkarıyorum kendime..
şevval de iyiki var..
çok öpüyorum kuzuyu ve seni

Nihal M. dedi ki...

hakkatende çok bekledik :)) bir ay geçirdik bile üzerinden ayşecim...
bizde çok öpüyoruz sizi...