yaşamözüm_URAS'ım

yaşamözüm_URAS'ım
gülüşün en büyük hazzı verir hayatıma...

6 Eylül 2010 Pazartesi

.... benden de sonsuz kadar...

      İki gündür bloğun başına geçip geçip hiçbirşey yazamayanlardanım bende...
      hiç tanımadan bilmeden bile ne çok üzülebiliyor insan...
Bu ne acıdır ki  sağımızı solumuzu şaşırtmışken bizim bile,  ailesinin durumunu düşünemez oluyorsun...
      sabır sabır sabır...

 İnsanoğlu ne dayanıklı bir canlıymış yeni yaşadığımız  kayınvalidemin ölümünden sonra kabullendiğim...
   Hiç unutmayacakmışsın gibi geliyor acı yapışıyor kalbine günlerce aylarca ruhsuz cansız bırakıyor ama sonradan gene geri dönüyorsun hayata...bir boşluk içinde devam ediyorsun yaşama... biraz daha boşvermiş olarak...

   Herkes kendi acısını yaşıyor... paylaştıkçada azalıyor...azalıyor mu?
 
  15 Nisan dı...
      Ani bir kalp bloğu bir çeşit kalp krizi yaşayıp peacemaker( kalp pili)taktırmıştık...3 haftaya varmadanda göçtü gitti... Hastaydı ama beklemiyorduk bir gün önceki 24 saatlik Holter ekg si normaldi cumaya kontrolü vardı sabah cansız bedenini bulduk... Kalp masajı yaparken gözyaşlarıma engel olamıyordum uyanmayacağını bilerek genede suni solunum yapmaya çalışıyordum ...Eşim bırak artık desede devam ediyordum en çaresiz anımdır halimdir...Oysa ne çok ölü ne çok ölüm görmüştüm  de hiçbirisinde bu kadar aciz hissetmemiştim kendimi...

   Gecesi güle oynaya dizisini seytemişken sabahına öyle bulmak heleki bizim evde olması hemde veda etmeden gitmesi çok sarstı bizi...

     Güzel bir insandı geldi  geçti   ama hep bir yerlerde içimizde...

    Haftasonuda donakaldık gene aynı duygu seli eşliğinde...
Nehir  sen de güle güle git güzelliklerinle...
  
  
   
    
 

4 yorum:

anne kaleminden dedi ki...

başınız saolsun, kayınvaliden için... insan çok yakınında birini kaybedince hissediyor çaresizliği sonuna kadar... eren e hamileyken benzer şekilde kaybetmiştim kayınpederimi bende :(
nehir için ise hepimizin başı saolsun... düşündükçe mahvoluyorum kara gözlümü :(((

Feride dedi ki...

çok acı .. ama çok sıradan bir acı .. nedense çok uzakmış gibi geliyor.. ve yine de çok çok acıtıyor.. Allah sabır versin demekten başka ne söylenebilir ne yapılabilir ki..

ayşe arslan dedi ki...

evet canım,insan anne olduktan sonra anlıyor çocukları...yiğitin canı yansa benimkide yanıyor,hatta parkta bir çocuk düşse benimde canım acır onunla birlikte,üzülürüm kendi çocuğum gibi,,
nehir içinde üzüldüm...allah ailesine sabır versin,
nehir bir melek oldu artık

nehirineylemleri dedi ki...

İnsan öyle yaratılmış ki iyi ya da kötü herşeye hemen alışıyor. Sizin de başınız sağolsun.