hastalık günleri...

Havalar buz kesdi bu hafta...Çarşamba akşamı başlayıp düşmeyen ateş perşembe saat 2.00 itibarı ile başlanan antibiyotiğe rağmen bu öğlene kadar devam etti...(not düşülsün hep AB tarihlerini unutuyorum)Sabahlamışım Uras'ın sayıklamaları eşliğinde. Sabah babamız nöbet çıkışı gelince azıcık sızmışım. Bu seferde iş yerindeki bir arkadaşın bebeğini görmeye gitmem gerek eşim  Uras a bakamaz heran işyerinden çağrılabilir. Aldım gittim bende...( hemen hemen çoğu çocuk hasta yada ab kullanıyordu arkadaşlardan getir çocuğu ısrarları sonucu)

Çok sevindi paşa en az 10 çocuk irili ufaklı resmen şaşkına döndü. Hepsini tek tek gözlemledi.Tam bir beyefendiydi çocukların içinde ...

 Kızlardan biri sürekli Uras ın yanında seviyor okşuyor oğlanlar şımarıyor tam bir curcuna koptu...

''Anne ne çok arkadaşın varmış senin benimde çok arkadaşım oldu ''dedi...

O yaramaz abiler kıza '' sen bebeksin'' deyip durdukları için o kız çok ağladı dedi...

ve ilkkez gerçek yaşını söyledi çocuklara genelde 40 yaşındayım 15 yaşındayım derdi ...

Teyzelerden birisinin sorusunu yanlış cevaplayınca '' bazen dikkatsiz olabiliyorum'' dedi ...

Bana gelince 15 tatil itibariyle tam gaz çalışacağım. Her 15 tatilde olduğu gibi, herkes çoluk çocuk derdine izne ayrıldı büyük patron bile. Yerine gene ben bakacağım işimin en sevmediğim kısmı...Gece mesailerimde var gece mesaisi sonrası izinde yok bu sefer...Elbet benim oğlumda okullu olur bende gerine gerine bende izne ayrılacağım derim bir şubat tatilinde de...

     Şimdi gidip senelik uykumu uyuyacağım izninizle...